8 zmysłów w zaburzeniach integracji sensorycznej (zaburzenia SI)

Chociaż większość kojarzy układ sensoryczny z pięcioma podstawowymi zmysłami (wzrok, słuch, węch, smak, dotyk), składa się on z ośmiu wyodrębnionych przez badaczy zmysłów przyczyniających się do zaburzeń rozwojowych i zaburzeń funkcjonowania.

Wizualny (obrazy):

Ten układ sensoryczny reguluje zdolność dziecka do wizualnego postrzegania świata. Obejmuje to ich zdolność do rozróżniania kolorów, identyfikowania kształtów, dostrzegania głębi i wymiarów, interpretowania warunków oświetleniowych oraz skutecznego filtrowania i przetwarzania informacji wizualnych. Zasadniczo pozwala dzieciom zrozumieć otoczenie i odpowiednio zareagować.

Słuch (dźwięki):

Percepcja słuchowa obejmuje zmysł słuchu dziecka i jego zdolność do przetwarzania dźwięków. Obejmuje zdolność aktywnego słuchania, filtrowania szumów otoczenia i selektywnego reagowania na określone bodźce słuchowe. Ten układ sensoryczny odgrywa również kluczową rolę w rozwoju mowy i języka, ponieważ umożliwia dzieciom postrzeganie i rozumienie języka mówionego.

Dotyk (kontakt ciała z otoczeniem):

Układ zmysłów dotykowych obejmuje wrażenia, jakich doświadcza dziecko w kontakcie z przedmiotami lub powierzchniami za pośrednictwem receptorów skórnych. Polega na zdolności odczuwania różnych tekstur, temperatur i nacisków na skórze. Ten system sensoryczny pozwala dzieciom rozróżniać odczucia takie jak miękkość, szorstkość, ciepło i nacisk.

Węch (zapach):

Zmysł węchu wiąże się ze zdolnością dziecka do wykrywania zapachów w otoczeniu. Pozwala im odróżnić zapachy przyjemne od nieprzyjemnych. Co ciekawe, zmysł ten jest ściśle powiązany z reakcjami emocjonalnymi, ponieważ niektóre zapachy mogą wywoływać u dzieci uczucie komfortu, nostalgii lub niepokoju.

Smak (rozpoznawanie obiektów i jedzenia w obrębie jamy ustnej):

Smakowy układ sensoryczny odnosi się do zdolności dziecka do rozpoznawania smaków. Pozwala im określić preferencje dotyczące jedzenia i napojów na podstawie napotkanych smaków. Zmysł ten odgrywa kluczową rolę w pomaganiu dzieciom w unikaniu potencjalnie szkodliwych substancji poprzez rozpoznawanie smaku jako atrakcyjnego lub nieprzyjemnego.

Trzy dodatkowe „zmysły”: propriocepcja, interocepcja i układ przedsionkowy

Przedsionkowy (równowaga; zlokalizowany w uchu wewnętrznym):

Układ przedsionkowy zapewnia dzieciom świadomość pozycji ich ciała w przestrzeni i ruchu. Pomaga im rozpoznać, czy siedzą, leżą, stoją, czy też wykonują różne ruchy, takie jak kręcenie się lub kołysanie. Ten układ sensoryczny znacząco przyczynia się do zdolności dziecka do utrzymania równowagi i koordynacji.

Propriocepcja (mięśnie, stawy, więzadła):

Propriocepcja to zmysł wewnętrzny, który pomaga dzieciom w zrozumieniu pozycji i ruchów części ciała bez polegania na bodźcach wzrokowych. Pozwala im wyczuć, gdzie w przestrzeni znajdują się ich ręce, nogi i inne części ciała oraz co robią, nawet bez bezpośredniego patrzenia na nie.

Interocepcja (narządy wewnętrzne):

Interocepcja koncentruje się na zdolności dziecka do postrzegania wewnętrznych funkcji organizmu. Ten system sensoryczny informuje dzieci o zachodzących w nich procesach wewnętrznych, takich jak odczuwanie głodu, pragnienia czy potrzeby skorzystania z łazienki. Umożliwia im reagowanie na wewnętrzne sygnały ciała i utrzymywanie równowagi cielesnej.

Zrozumienie tych ośmiu systemów sensorycznych ma kluczowe znaczenie dla zrozumienia, w jaki sposób dzieci wchodzą w interakcję ze środowiskiem i poruszają się w nim, a także w jaki sposób te systemy mogą wpływać na ich zachowanie, emocje i ogólne samopoczucie.