Terapia integracji sensorycznej dla dzieci z autyzmem – propriocepcja i zmysł przedsionkowy (2 z 4)

Siedem (lub osiem) zmysłów

Zarówno opis, jak i leczenie zaburzeń integracji sensorycznej opierają się na pracy dr A. Jeana Ayresa, lekarza który do tradycyjnych pięciu zmysłów dodał dwa „wewnętrzne” zmysły: świadomość ciała (propriocepcja) i ruch (przedsionkowy). Receptory proprioceptywne znajdujące się w stawach i więzadłach ułatwiają kontrolę motoryczną i postawę. Receptory przedsionkowe, zlokalizowane w uchu wewnętrznym, informują mózg o pozycji ciała i jego położeniu w przestrzeni. To to jest kluczem między innymi do równowagi i koordynacji. Tymczasem czołowa badaczka zaburzeń integracji sensorycznej, Lucy Jane Miller, dodaje do tej mieszanki ósmy zmysł, interocepcję.

Założycielka Fundacji SPD i autorka książek Sensational Kids: Hope and Help for Children with Sensory Processing Disorder, szkolona przez Ayersa, wyjaśnia, że ​​ten zmysł wewnętrzny przekazuje wrażenia pochodzące z narządów. Kiedy mózg łączy kropki, te siedem (lub osiem) zmysłów pozwala na jasne zrozumienie tego, co się dzieje. Zarówno wewnątrz, jak i na zewnątrz ciała. Jeśli jednak tak nie jest, zniekształcone komunikaty mogą stać się osłabiające lub przytłaczające. Mogą też prowadzić do szerokiej gamy zachowań obronnych lub kompensacyjnych.

Osoby z zaburzeniami integracji sensorycznej mogą być nadreaktywne (nadwrażliwe), niedostatecznie reaktywne (hipowrażliwe) lub jedno i drugie. To z kolei może prowadzić do załamań i napadów złości, a także specyficznych zachowań. Od wybrednego jedzenia po uderzanie i zbyt mocne przytulanie.

Równoważenie bodźców sensorycznych

Jak działa terapia integracji sensorycznej? Po pierwsze, specjalista diagnozuje dziecko pod kątem tak zwanej obronności sensorycznej i pragnień sensorycznych. Korzysta on przy tym z zestawu testów, a także obserwacji i wywiadów z opiekunami. „SI to złożona, ciągła analiza kryminalistyczna każdego dziecka” – mówi Jarrow. „To nie nadaje się do podejścia sztampowego”. Leczenie zazwyczaj odbywa się w wyposażonej w specjalistyczny sprzęt placówce zwanej siłownią sensoryczną. Co ciekawe, według Nancy Peske, współautorki książki Wychowywanie inteligentnego dziecka sensorycznego, napisanej z lekarką Lindsey Biel, tę samą terapię stosuje się w przypadku różnych problemów. „Dziecko, które jest nadreaktywne (nadwrażliwe) na bodźce przedsionkowe, musi się kołysać i kręcić, aby przekwalifikować swój mózg.” – mówi – „Tak samo jak robi to dziecko, które nie reaguje na bodźce przedsionkowe. Różnica polega na tym, że jeśli jest nadwrażliwe na ruch, jest bardziej prawdopodobne, że będzie się mu opierać, natomiast jeśli jest niewrażliwe, jest bardziej prawdopodobne, że będzie tego szukało”.

Maty sensoryczne dla dzieci z autyzmem? Nie tylko!

Siłownie sensoryczne mogą być również wyposażone w takie rzeczy, jak kamizelki z obciążeniem i „maszyny do wyciskania” – opracowane przez znaną Aspie Temple Grandin – aby zapewnić głęboki, uspokajający ucisk. Specjaliści integracji sensorycznej używają również czegoś, co nazywa się „szczotkowaniem”. To, jak twierdzi Jarrow, może być potężnym narzędziem, szczególnie w przypadku dzieci z wyraźną defensywą dotykową. Większość rodziców dzieci poddanych terapii SI została przeszkolona w zakresie wykonywania szczególnego rodzaju rutyny zwanej protokołem Wilbargera. Polega on na użyciu szczoteczki o miękkim włosiu nakładanej w określony sposób w celu zapewnienia głębokiego ucisku. Używa się jej kilka razy dziennie również do ucisków stawów. Podczas gdy większość specjalistów integracji sensorycznej używa wyłącznie protokołu Wilbargera, Jarrow twierdzi, że opracował cztery do pięciu różnych protokołów szczotkowania. Każdy z nich jest oceniany i dobierany na podstawie poziomu reakcji dziecka.

Autor: Beth Arky Eksperci: A. Jean Ayres, PhD , Lindsey Biel, MA, OTR/L , Catherine Lord, PhD